Lula Pena heeft alleen haar gitaar en gedichten nodig om je met haar aparte, bijna kwetsbare diepe stem, mee te voeren in haar verhalen. Als een echte kosmopoliet drinkt ze uit de bronnen van de Portugese volksmuziek, Kaapverdische morna, Braziliaanse bossa nova, Argentijnse tango, Frans chanson en Arabische atmosferen. Wars van snelheid - ze heeft twee albums waar 12 jaar tussen zit - neemt ze haar eigen tijd en ruimte. In 1998 bracht ze haar eerst album “Phados” uit, met haar eigen versie van Braziliaanse en Portugese liederen. Na 12 jaar in de schaduw, verscheen ze nu met haar album “Troubadour”. Lula Pena vertolkt Portugese zang in zijn meest pure vorm: een zeer diepe maar zachte stem met daar bovenuit de heldere klanken van haar gitaar. Terwijl de dichtregels kalm, bijna aarzelend uit haar ziel opstijgen, sporen de snaren haar aan tot enige haast. Lula Pena laat horen dat het Portugese lied veel meer kan zijn dan fado. Eigenzinnig verkent ze de mogelijkheden van die elementaire combinatie van gitaar en zang. Ze fluistert, ze hijgt, ze laat haar stem rillen en beven. Haar nummers bestaan niet zomaar uit een simpele opeenvolging van couplet en refrein, het zijn omzwervingen. Ze neemt er haar tijd voor, belandt op plekken waar niemand anders voorheen kwam.